Karanlık, insanların seni için ördüğü bir duvardır. Yalnızsan, kimsen yoksa, karanlık senin için kimine göre bir ödül, kimine ise bir cezadır. Ben ödül olarak görenlerdenim. Etrafımda beni yargılayan sürekli ters yapan insanlar görmektense, hiç görmemeyi tercih edenlerdenim. Karanlığımla beraber olmak isteyeni de istemeyen gelene ışığı kapat ve git diyenim. Ne kadar acınası bir durumda olsa karanlığı seviyorum. Asıl acıyı çevrende ki insanlar verir. Onları gördükçe çekersin. Ve karanlıkta kimseyi göremezsin. Bu yüzden karanlık en mutlu anım beni huzura ulaştıran tek yer. Fakat cevabını bilmediğim tek soru var. KARANLIĞIN AYDINLIĞI OLUR MU?