Hayatının merkezine sen doğmadan yerleşen kişiler vardır. Bir de sen yaşarken alıp merkeze koyduğun kişiler.
Ya hep merkezde kalırlar ya da bir gün o merkezden çıkarlar. Ama benim için durum böyle değil. Hayatımı merkezinde olan kişileri çıkaramıyorum. Çünkü onlar ben izin vermeden yerleştiler. Zaman diyor kimisi ama zaman sadece ertelemek için var. Kimisi umut diyor ama o umut sadece beklemek için var. Ne çaresi olan bir durum ne de geçici bir durum. Gülümsemek bile zor geliyor artık. Bu kadar kolayken o kadar zor.